ผมคือตงคัทสึ หรือ tongkatsu

หลายๆ คนคงคิดว่าผมคือเจ้าหมูทอดสินะแต่จริงๆ
แต่จริงๆ แล้วไอ้หมูทอดเนี่ย มันมาจากคำว่า tonkatsu ครับ ซึ่งต่างกับผมตรงที่ว่า ผมมี g ด้วย
เพราะว่าผมชื่อตงครับ โดยชื่อนี้ (น่าจะ) เป็นคุณยายที่ตั้งให้นะครับ มาจากภาษาจีนว่า 鄭益忠 ครับ

ชื่อหมูทอดแบบนี้มาจากไหน

ชื่อนี้เกิดช่วงนะหว่างที่ผมมี handy drives เยอะๆ ครับ
จำได้ว่าช่วงนั้นมี handy drives 2-3 อัน ผมก็พยายามตั้งชื่อมันให้ไม่ซ้ำกัน
จนผมมี external harddisk เครื่องแรก ผมก็ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรแล้ว
เพื่อนผมคนนึงเลยตั้งชื่อมันว่า “tongkatsu” ละกัน ซึ่งผมก็ประทับใจชื่อนี้เสียมากๆ เลยเอามาตั้งชื่อตัวเองซะเลย ^^
(ส่วน ext. hdd. แบ่ง 3 partitions แล้วตั้งชื่อแต่ละ partition ตามชื่อรุ่น)

ประวัติโดยย่อของผม

ผมลืมตาดูโลกเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2526 ครับ
และคิดว่ารูปนี้น่าจะเป็นรูปแรกของผมจากการบอกเล่าของแม่

ผมเป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิด เป็นลูกคนเดียวในครอบครัวจีน พ่อและแม่ก็จีน
ครอบครัวผมเป็นครอบครัวผสมค่อนข้างใหญ่ครับ
มีอาโกว อาเจ็ก อาแป๊ะ อาซิ้ม อากู๋ อาอี้ ฯลฯ เต็มไปหมด
ส่วนมากจะอยู่เชียงใหม่กันหมดครับ มีบ้างที่มาตั้งรกรากที่กรุงเทพฯ
จำได้ว่าเมื่อตอนเด็กๆ เนี่ยญาติเยอะมาก จำไม่ได้เสียที
อย่างรูปนี่ก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งแค่นั้น

ว่าไปผมอยู่เชียงใหม่มานานมากๆๆๆ
เรื่องราวเกี่ยวกับเชียงใหม่มันก็เลยมีมากตาม แต่จะรู้ก็เฉพาะในตัวเมืองนะครับ
ช่วงอนุบาลผมเรียนที่อนุบาลวารี มีเรื่องราวมากมายที่ผมจำได้
ผมไม่ชอบมื้อเที่ยงวันจันทร์ที่เป็นข้าวต้มโรยหมูหยอง, ผมชอบกินยาคูลท์,
พ่อให้เงินวันละ 5 บาทไปโรงเรียน, และผมกลัวเวทีและการแสดงออกมากๆ

เรื่องราวในช่วงอนุบาลยังมีอีกมาก
แต่ผมต้องย้ายโรงเรียนแล้ว ไปยังโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย
พูดเหมือนไกล แต่อยู่แค่ฝั่งตรงข้ามกันแค่นั้น
ผมเรียนที่นี่ตั้งแต่ ป.1 – ม.6 ครับ ยาวนานถึง 12 ปีเลยทีเดียว
ที่โรงเรียนแห่งนี้เป็นเหมือนสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่หล่อหลอมผมให้เป็นผู้เป็นคน
มีความเจริญเติบโตทั้งฝ่ายกาย ฝ่ายวิชาการ และฝ่ายจิตใจ
มีเพื่อนดีๆ หลายคน เจออาจารย์ดีๆ หลายคน ได้ฝึกร้องเพลงและดนตรีแทบทุกเช้า

แน่นอนครับ ช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งได้เกิดขึ้นกับผม
ผมสอบเอ็นท์ติดครับ ติดคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เป็นคณะที่ผมชอบและใฝ่ฝันมาตลอด แต่ไม่ใช่กับที่บ้านที่ต้องการให้ผมเรียนหมอ
ผมรู้ว่าที่บ้านแอบ fail และสนับสนุนให้ผมเอ็นท์ใหม่ ผมไม่เอ็นท์ครับ 55+

ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย

การเรียนในคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่นี้ ผมมีความสุขมากๆ เรียนและทำกิจกรรมทุกอย่างด้วยใจ
และผมก็รักในสถานที่แห่งนี้ไม่น้อยไปกว่าโรงเรียนที่ผมอาศัยมากว่า 12 ปีเลย
ช่วงเวลาที่นี่ผมได้เจอเพื่อนดีๆ อาจารย์ดีๆ น้องๆ และพี่ๆ ดีๆ มากกมาย

ผมได้มีโอกาสทำอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตมากๆ นอกจากจะนั่งเรียนในห้องอย่างเดียว
ได้ฝึกเป็นผู้ตาม ได้ทำกิจกรรมกลุ่ม จนไปถึงฝึกการเป็นผู้นำ
ตั้งแต่เป็นเบ๊ยกของ ถ่ายรูป ว้ากเกอร์ แสงเสียง แข่งกีฬา จนไปถึงประธานรุ่น
ขัดเกลาจากเด็กโง่ๆ คนนึง เป็นเภสัชกรที่เหมือนจะมีความรู้เพิ่มมาหน่อยนึง
ขัดเกลาจากเด็กขี้อายทำอะไรไม่เป็น กลายเป็นคนที่มีความหนาของใบหน้าเพิ่มขึ้น

ทำทุกอย่างที่มีในคณะจนน่าจะแทบทุกอย่าง
มันสนุกปนๆ กับเหนื่อย จนบางครั้งผมก็รู้สึกว่ามันก็อิ่มตัวเหมือนกันนะ
ผมว่าผมสัมผัสชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยได้เต็มที่เลยแหละ

จนไปถึงวันที่ผมรับปริญญาครับ
ผมต้องขอบคุณเพื่อนๆ ครอบครัวที่ให้กำลังใจและสนับสนุนมาตลอดครับ

ยังไม่จบครับ เดี๋ยวมีต่ออีก