วันนี้ไปหาอะไรกินที่มันไม่แพงกันดีกว่า
ช่วงที่ผ่านมา คุณแม่+คุณน้าผมแกชอบกินร้านข้าวต้มซี่โครงหมูร้านนึง ถึงขั้นที่ว่าต้องไปนั่งรอหน้าร้านก่อนที่จะเปิด แกก็ชวนผมกินมาหลายทีนะ แต่ผมหลบลี้ไปเรียนต่อที่กทม.เสียก่อน เลยไม่ได้มีโอกาสมาชิมเท่าไหร่ ,, ครั้งนี้ได้โอกาสมาอยู่เชียงใหม่ ก็เลยต้องขอไปกินแบบตั้งใจสักครั้งนึง แถมอากาศหนาวๆ แบบนี้ ได้อะไรอุ่นๆ ลงท้องคงดีไม่น้อย
ป๊ะ!! ไปกินข้าวต้มซี่โครงกัน
ใครๆ ก็ตามมากินกัน
เหมือนจะมากินได้ง่ายๆ แต่ภายในนั้นยังมีความซับซ้อนอยู่!!!
ความยากลำดับที่หนึ่งคือการเดินทางมาที่ร้านครับ ประมาณว่ามาจากถนนช้างม่อยก็ตรงมาเรื่อยๆ ครับ พอใกล้ๆ ถึงแยกศรีนครพิงค์แล้วก็เลี้ยวเข้าซอยตรงซอยก่อนถึงถนนยุโรปอะครับ (อ่านแล้วงงก็ดูตรงแผนที่ละกัน)
View ข้าวต้มกระดูกหมู เยาวราชเชียงใหม่ in a larger map
คือเชียงใหม่จะมีถนนเส้นนึงที่เชื่อมระหว่างวัดแสนฝางและสี่แยกศรีนครพิงค์/วัดนามธารี ได้มีการจัดการจราจรแปลกๆ ต่างกับถนนทั่วไป คือ เราจะเห็นเลนที่สวนกับเราอยู่ทางด้านซ้ายมือ และใครขับช้าให้ชิดขวา ซึ่งคล้ายๆ กับถนนในบางประเทศ ทางจขบ. ไม่ทราบชื่อแท้จริงของถนนนี้ (ถ้าจำไม่ผิดจะประมาณช้างม่อยตัดใหม่อะไรประมาณนี้) แต่ด้วยสภาพดังกล่าวและเพื่อความไฮโซ จึงขอตั้งชื่อว่าถนนยุโรปละกัน
สิ่งที่ยากลำดับต่อมาหลังจากหาร้านเจอคือการหาที่จอดรถครับ เพราะว่าซอยมันแคบมาก และสองฝั่งถนนด้านข้างก็มักจะมีรถจอดไว้อยู่แล้ว ถ้าเป็นมอไซก็จอดหน้าร้านได้ไม่มีปัญหา แต่ว่ารถยนต์แนะนำให้ไปจอดที่ถนนยุโรปแล้วเดินมาเอาแลดูจะง่ายปลอดภัยกว่า
เมื่อมาถึงหน้าร้านกันแล้ว
สิ่งที่ยากลำดับที่สามคือความอาร์ทของเจ้าของร้านครับ ทั้งเฮียและเจ้เจ้าของร้านเลย คือร้านเนี่ยจะเปิดตอน 18.00 น. พอดี คือใครมาก่อนก็ได้นะ แต่ก็นั่งรอไปจนถึงหกโมงเพลงชาติจบถึงจะเริ่มทำ, ส่วนเวลาปิดร้านไม่แน่นอน ส่วนมากก็ราวสี่ทุ่มกว่าๆ
พอเวลาผ่านไปใกล้ๆ หกโมงครึ่งคนก็เริ่มเต็มร้าน แถมเริ่มมีคนมาต่อคิวซื้อกลับบ้านด้วย เราสั่งไปตั้งนานแล้วก็ยังไม่ได้ซักที ไอ้ขายดีแล้วคนเยอะน่ะมันก็ใช่ แต่อีกปัจจัยคงเป็นเพราะร้านนี้ทำช้ามากกกกกกกกก เคยถามเจ้เจ้าของร้านว่าทำไมมันช้านัก เจ้แกตอบว่าอยู่ใกล้ของร้อนต้องเย็นๆ ไว้ (จังหวะนั้นกลัวแกสาดน้ำร้อนสวนมามากๆ) แต่ถ้าสังเกตดูจริงๆ เฮียเจ้าของร้านแกจะค่อยๆ บรรจงทำทีละถ้วยแล้วเสิร์ฟ
สิ่งที่ยากลำดับสี่คือ มากินร้านนี้ต้องดิ้นรนนิดนึง จะนั่งเป็นเจ้าขุนมูลนายไม่ได้ พวกน้ำชา/น้ำแข็งมีบริการให้ฟรีแต่ต้องไปตักเอง พวกเมนูต่างๆ ก็ดูที่ฝาผนังด้านข้างร้านเอง พอเลือกได้ก็ต้องเดินไปบอกข้างหน้าหรือเขียนใส่กระดาษให้ จะรอเจ้าของร้านมาถามถึงโต๊ะก็คงไม่ได้กินกัน ซึ่งถ้าเป็นพวกข้าวต้ม/เกาเหลาแนะนำให้เขียนลงในกระดาษข้างหน้า แต่ถ้าจะสั่งหมูเค็มหมูกรอบก็ปากเปล่ากับเจ้เจ้าของร้านได้เลย (แต่เค้ายกมาเสิร์ฟอาหารให้ที่โต๊ะอยู่นะ อิอิ)
เอาวะ รอก็รอ
สุดยอดหมูกรอบระดับเวิล์ดคลาส + ซี่โครงเทพ
ถ้าหิวมากๆ ระหว่างรอ ที่ร้านก็ยังมีออเดิฟให้กินด้วย ซึ่งถ้ามาช่วงร้านเปิดใหม่ๆ ก็จะมีหมูเค็มให้กินด้วย โดยเราเลือกตักเองที่ถาดด้านหน้าร้าน วันนึงที่ร้านจะทำเพียงแค่ถาดเดียวเท่านั้น หมดแล้วก็หมดเลย (เท่าที่สังเกตไปหลังทุ่มก็ไม่ได้กินแล้ว) สนนราคาจานละ 40 บาท
ส่วนสิ่งที่เป็นไฮไลท์ของร้านตัวจริงคือหมูกรอบครับ คือแบบว่าอร่อยและลงตัวแบบหาที่เปรียบมิได้ เพราะที่นี่เค้าพิถีพิถันตั้งแต่การเลือกส่วนชิ้นเนื้อที่เอามาทำหมูกรอบ คือเนื้อแน่นได้ที่ มันไม่เยอะมาก หนังไม่หนาหรือแข็งเกินไป จากนั้นก็เอาไปต้มจนหมูสุกทั่วได้ที่จึงนำไปทอด เค้าจะค่อยๆ บรรจงทอดให้หนังกรอบสม่ำเสมอทั่วทั้งชิ้น จากนั้นจึงหั่นใส่จานเอามาจิ้มกินกับซีอิ๊วดำ หรือจะโยนใส่ในข้าวต้มก็ได้ ซึ่งความกรอบมันจะยังคงอยู่นานมากแม้ว่าจะแช่อยู่ในน้ำซุปก็ตาม
น่าจะเป็นหมูกรอบที่อร่อยที่สุดเจ้านึงที่ผมเคยกินมานะ!!!!
ส่วนพวกข้าวต้มหรือเกาเหลาก็ต้องบอกว่าอร่อย พวกวัตถุดิบที่ร้านเลือกใช้ถือว่าดีมากๆ อย่างกระดูกหมูที่ร้านเค้าก็จะเลือกส่วนที่เป็นซี่โครง (เป็นส่วนที่เนื้อเยอะ กระดูกน้อย แทะง่าย) ต้มจนนุ่มพอดี, หรือพวกเครื่องในต่างๆ ที่ร้านเค้าก็ล้างได้ดีจนไม่มีกลิ่นเหม็นคาว แล้วก็ต้มจนนุ่มได้ที่ ลงตัวกับน้ำซุปกระดูกมากๆ ,, ไม่รู้จะสั่งอะไรก็ลองสั่งเกาเหลาหรือข้าวต้มรวมก็ได้ ส่วนเมนูโปรดผมคงเป็นเกาเหลาซี่โครง+กระเพาะกับข้าวเปล่าถ้วยนึง
ถ้าใส่พริกไทยเยอะๆ นี่ให้กลิ่น+รสชาติจะคล้ายๆ พวกก๋วยจั๊บน้ำใสที่เยาวราชมากๆ
อิ่มแล้วก็ยังอยากกินอีกแฮะ 🙂
ที่มากินวันนี้
แม้ว่าจะต้องรอนาน+บริการตัวเองเยอะไปหน่อย แต่ว่าต้องชมความเอาใจใส่ในการเลือกวัตถุดิบและทำอาหารของที่ร้านนี้ ซึ่งทำให้อาหารแต่ละอย่างออกมาดีมากๆ ,, ข้าวต้มที่นี่อร่อยมาก หมูกรอบอร่อยมากๆๆๆๆๆ ส่วนหมูเค็มก็อร่อยนะแต่เค็มไปหน่อย ถ้าจะให้ดีต้องกินกับข้าวต้ม ปอเปี๊ยะสดกลางๆ สั่งมากินก็พอถูไถได้
อร่อยสมกับที่รอครับ
