หลังจากที่ไปเที่ยวมายาวนาน ไล่มาตั้งแต่ระนอง, เกาะพยาม, หมู่เกาะสุรินทร์, หมู่เกาะสิมิลัน และแวะภูเก็ตแบบงงๆ ตอนนี้ก็จะไปยังจังหวัดตรังซึ่งเป็นจังหวัดสุดท้ายของทัวร์อันแสนยาวนานครั้งนี้ (จริงๆ จะไปถึงอาดังราวีเลยแต่เวลามีไม่พอ ไว้มาคราวหน้าถ้าได้ไปแล้วจะทำลง blog ให้ละกันนะครับ)
จากภูเก็ตเมื่อตอนที่แล้ว เราก็นั่งรถบขส. อีก 6 ชั่วโมงข้ามกระบี่มายังตรังครับ ,, แอบดูวิวทิวทัศน์จากรถทัวร์แล้วรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้แวะกระบี่ ฮึ่มๆๆๆ เจ็บใจ
ดู ลุยเดี่ยวเที่ยวใต้ ภาค 8 :: ตอนที่ ตรัง ในแผนที่ขนาดใหญ่กว่า
และแล้ว ผมก็ถึงตรังแล้ว
(ภาคนี้ต้องขอบคุณหมอจุ๊บนะครับ ที่เป็นผู้ชี้ทางและบอกคีย์เวิร์ดที่กินที่เที่ยวที่พักที่ตรัง ถ้าไม่ได้พี่ผมคงต้องหาร้านอร่อยๆ ไม่เจอแน่ๆ เพราะที่นี่ของกินเยอะมาก)
เข้าพักที่บ้านอ่าวทอง
โบกรถเครื่องจากบขส. มายังห้องพักที่จองไว้ที่ชื่อบ้านอ่าวทอง ติดกับสถานีรถไฟตรังเลย ,, มองมาก็จะเห็นตึกสีม่วงเด่นเป็นสง่าแต่ไกล ทั้งภายนอกและภายในของที่นี่ตกแต่งด้วยเครื่องแกะสลักและปูนปั้นแบบไทยๆ ภายในตัวตึกและในห้องสะอาดเรียบร้อยดี (ถ้าสังเกตดีๆ ที่นี่จะเป็นห้องแถว 2 ห้องมาทุบเชื่อมต่อกันนะ)
ที่นี่ถือว่าเป็นที่พักที่ดีมากๆ ที่นึงของทริปครั้งนี้ แต่ราคาก็สูงหน่อยนึงนะ อารมณ์ห้องไม่มีหน้าต่างก็ 750 บาท (แต่ไปคนเดียวผมว่าแค่นี้ก็พอแล้วนะ) เอาเป็นว่าถ้าจะไปพักจริงๆ แนะนำให้โทรไปจองก่อน (เพราะวันที่ผมไปนี่ก็เหลือห้องเดียวน่ะ) ที่ 075-225611-2
แม้หลายคนจะอิจฉาว่าไปเจอทะเลสวยๆ มาหลายที่ แต่พูดตรงๆ ว่านอกจากภูเก็ตแล้วผมเที่ยวมาแบบอดๆ อยากๆ ทั้งหมด ,, วันนี้ก็ได้ฤกษ์ปลดปล่อยของชมรมนักล่าอาหาร ว้ากกกกกกกก ไปหาอะไรกินกันเถอะ ,, วันนี้จะทำ blog รีวิวอาหารนะ!!!
ล่าอาหารเมืองตรัง
“ตรังมีอะไรกิน ตรังมีอะไรกิน…” คำนี้มันกึกก้องในหัวผมในขณะที่แหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วเดินโซเซออกมาจากโรงแรมแบบงงๆ อีกเช่นเดิม (สงสัยติดมาจากตอนไปเที่ยวที่ภูเก็ต) ว่าแล้วก็กางแผนที่ ลงคีย์เวิร์ด และเสิร์ชหาด้วยกูเกิ้ลแมปและโฟร์สแควร์ ,, ไปๆๆ ลุยกินให้ตายไปข้างนึง
ดู ลุยเดี่ยวเที่ยวใต้ ภาค 8 :: ตอนที่ ตรัง ในแผนที่ขนาดใหญ่กว่า
โกเภาหมูย่าง
เริ่มต้นที่หนึ่งในอาหารขึ้นชื่อของตรังครับ ,, อืมมมม จริงๆ ผมเคยรีวิวหมูย่างตรังที่หมอจุ๊บเอามาฝากไปเมื่อต้นปีแล้ว ทีนี้ผมก็ได้โอกาสมาลุยกินหมูย่างที่ตรังแล้ว ,, ซึ่งมองไปมองมาแล้ว ที่ตรังนี่หมูย่างเยอะมากๆ มองไปทางไหนก็เห็นหมูย่าง แล้วจะรู้ได้ไงว่าร้านไหนร้านเลิศ
เดินวนเวียนในตลาดสักครู่ก็เจอร้านที่เป็นเป้าหมายวันนี้ที่ชื่อว่าร้านโกเภาหมูย่าง สังเกตว่าเป็นร้านเล็กๆ แถมหมูย่างร้านแกมีนิดเดียว โกเภาแกไม่ได้มักน้อยนะครับ แต่ว่าที่เห็นเนี่ยขายจะหมดแล้ว แถมไอ้ส่วนที่เหลือก็เป็นส่วนที่ไม่อร่อย (ขณะนั้นเวลาเจ็ดโมงครึ่งแต่ขายจะหมดแล้ว) ถ้าไม่โทรมาจองไว้ก่อนนี่รับรองว่าไม่ได้กินแน่นอน เอาเป็นว่า ตรงจุดนี้ ทิ้งเบอร์ไว้เลย 08-62778327 ,, แนะนำส่วนที่อร่อยสะแด่วต้องเป็นซี่โครงนะครับ ราคามาตรฐานตลาดตรังที่กิโลละ 380 บาท
หลังจากได้ชิมดู สิ่งที่สะแด่วของหมูย่างโกเภาคือรสชาติและกลิ่นที่แทรกซึมแบบจัดเต็มของเครื่องเทศไปในทุกจุดของเนื้อหมู, ชั้นของมันที่ไม่หนามาก, เนื้อติดกระดูกซี่โครงก็ย่างได้ที่ ,, แต่ที่เด็ดที่สุดคงเป็นความกรอบของหนังที่กรอบสะท้านฟันปลอม กรอบชนิดที่เรียกว่ากรอบเสมอต้นเสมอปลาย คือผมซื้อไปตั้งแต่เช้า ทิ้งไว้จนถึงห้าโมงเย็นก็ยังกรอบอยู่ไม่เสื่อมคลาย ,, ห้ามพลาดๆๆๆๆ
ถือว่าเป็นหนึ่งในของฝากชั้นยอดเลย
เรือนไทยติ่มซำ
อีกหนึ่งอาหารเช้าที่คนตรังนิยมไปกินก็คือติ่มซำครับ ,, และแน่ละครับ แหกขี้ตาตื่นมากินติ่มซำมันต้องอร่อยระดับไม่ธรรมดาแน่ๆ โดยร้านที่จะพาไปวันนี้มีชื่อว่าเรือนไทยติ่มซำครับ ,, เป็นร้านที่สอนให้ผมรู้ว่าติ่มซำที่อร่อยกว่าเอ็มเคในราคาเข่งละ 15 บาท มันเป็นอย่างไร
การกินติ่มซำที่นี่เราจะต้องเดินมาที่ซุ้มด้านหน้าเพื่อเลือกอาหารนึ่ง ซึ่งมีเป็นร้อยเข่งพันอย่างให้เลือกละลานตามากๆ เห็นอะไรก็น่ากินไปหมด (แถมเพิ่งมารู้ว่าปลาท่องโก๋ที่ทอดเรียงด้านหน้านี่อร่อยมากๆ) จากนั้นเลือกเสร็จพนักงานเค้าจะเอาไปนึ่งให้เราซึ่งจะใช้ระยะเวลาหน่อยนึง ช่วงที่รอเราก็เลือกพวกเมนูทอดๆ และสั่งเครื่องดื่ม (แถมยังมีเมนูพิเศษอีก ซึ่งทำเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์) ,, ร้านเริ่มเปิดตั้งแต่เช้า ประมาณหกโมงครึ่ง
รอไม่นานครับ พวกของนึงก็ตามมาสมทบ เอิ้กๆๆ
กินไปแปดเข่ง แต่ละเข่งอัดแน่นมากๆ อิ่มจนติ่มซำแทบทะลักออกทางรูจมูก ,, เออ…ทั้งหมดราคา 142 บาท
ร้านเลตรัง 2
อย่าเพิ่งเบื่อติ่มซำไปครับ เดี๋ยวจะพามากินติ่มซำอีกร้านที่อร่อยไม่ย่อหย่อนไปกว่ากันนักที่ชื่อว่า เลตรัง 2 ครับ ,, จริงๆ เจ้าของเลตรังเค้าทำรีสอร์ท+ร้านอาหารอยู่ที่ อ.สิเกาด้วย เลยคิดว่าที่นั้นน่าจะเป็นสาขาแรก ส่วนสาขาสองนี่อยู่กลางเมืองตรังเลย เปิดตั้งแต่เช้าเช่นกัน ,, ยังไงลองโทรไปถามรายละเอียดที่ 075-217700
ที่ร้านนี่จะดูดีกว่าร้านติ่มซำอื่นๆ คือเลือกนั่งได้ระหว่างสวนข้างนอก หรือว่าจะนั่งห้องแอร์ข้างใน
จากนั้นก็คล้ายๆ เดิมครับ คือเดินออกไปเลือกติ่มซำที่เราอยากกินที่ซุ้มด้านนอก พอเลือกได้ก็จะมีพนักงานเค้าเอาไปนึ่งให้เราแบบสดๆ ซึ่งผมชอบแบบนี้มากกว่าแบบโบราณ คือเดินมานั่งแล้วที่ร้านยกมาให้ทั้งหมด ส่วนนึงการนึ่งหลายๆ ครั้งมันทำให้สภาพของอาหารเปลี่ยนไป ติ่มซำที่มีองค์ประกอบเป็นผักเช่นพวกบล๊อกโคลี่ หากนึ่งหลายครั้งจะทำให้ผักมันเหนื่อยและเซ็ง หรือแม้แต่พวกซาละเปาที่นึ่งทีเดียวกับนึ่งซ้ำไปมาก็ต่างกันโดยเฉพาะเนื้อแป้ง ทำให้อรรถรสของติ่มซำเสียไป
ติ่มซำที่นี่จะราคาแพงนิดนึง แต่วัตถุดิบที่ใช้ก็จะดีกว่า ทั้งหอยจ้อคำเท่ากำปั้น ข้างในปูล้วนๆ ,, หรือจะเป็นติ่มซำปลาไหล อันนี้ก็อร่อยไม่แพ้ใครเหมือนกัน รวมทั้งที่นี่ก็มีของแปลกๆ ที่ผมไม่เคยเห็นด้วยแฮะ
อีกอันที่ผมว่าเจ๋งคือซาละเปาประยุกต์ คือปกติซาละเปามันก็กลมๆ แต่ที่นี่เค้าทำออกมาในรูปแซนวิช อย่างที่ผมสั่งไปก็เป็นใส้ครีมไข่เค็ม (ชั้นสีเหลืองเป็นครีม ชั้นสีส้มเป็นไข่เค็ม) รูปร่างแปลกๆ แต่กินแล้วก็ยังเป็นซาละเปา
กินติ่มซำไปเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆ
หาอะไรสบายๆ กินบ้างดีกว่า
โกแจ้ง สุดยอดร้านน้ำชาสามโลก
หลังจากได้รับแนะนำร้านนี้ผมก็เกิดอาการงงๆ เล็กน้อย ว่ามาตั้งไกล จะให้ไปนั่งร้านน้ำชาอะไรเป็นชั่วโมง เสียเวลาโคตรๆ ,, แต่หลังจากไปร้านนี้แล้วผมกลับรู้สึกว่า นี่เป็นร้านน้ำชาที่ดีที่สุดที่ผมเคยนั่ง เหนือกว่าร้านหรูๆ อย่างอะกาลิโกและเวียงจูมออนเสียด้วยซ้ำ
ร้านโกแจ้งเป็นร้านไม้เล็กๆ ความกว้างๆ 1 ห้อง ขายแค่เครื่องดื่ม ไม่มีขนมแกล้ม ,, ภายในร้านมืดๆ หน่อย เปิดเพลงคลาสสิกบ้าง บอสซาโนว่าบ้าง เท่าที่สังเกตที่ร้านมีโต๊ะนั่งอยู่ 5-6 โต๊ะในร้าน แต่ก็สามารถไปนั่งในสวนแคบๆ ได้อีกซัก 3-4 โต๊ะ ตกแต่งร้านแบบโกแจ้ง (คือแกชอบอะไรก็มาวาง หลักๆ เป็นพวกถ้วยน้ำชาสวยๆ นะ ถ้าพลิกดูแล้วจริงๆ แกขายด้วยนะ แต่ราคาแพงกว่าแก้วสตาร์บัคอีก) ,, ที่นี่ไม่มีป้ายชื่อร้าน ไม่มีจุดสังเกตอะไร เมนูไม่มี (เค้าเดินมาถามโต้งๆ เลยว่าเอาอะไร ,, ละกรูจะรู้มั้ยว่ามีอะไร ฮาๆๆ) ไม่มีปลั้ก ไม่มี wifi แถมถัดๆ บ้านโกแจ้งเป็นร้านซ่อมรถเครื่อง นั่งไปอาจได้ยินเสียงบิดมอไซปนกลิ่นน้ำมันเบาๆ ลอยมาได้ ,, ร้านโกแจ้งเปิดประมาณเที่ยง ปิดประมาณสามทุ่ม
งงมากๆ คือที่นี่ไม่มีจุดขายตามหลักการทางการตลาด แต่คนเยอะมาก ยิ่งช่วง Prime time นี่เรียกว่าต่อคิวกันนั่งนะครับพี่น้อง ขนาดวันที่ฝนตกยังมีคนฝ่าฝนไปกิน ,, ไม่น่าเชื่อ…
เมนูแนะนำ (คนอื่นๆ บอกต่อมา) ก็มีกาแฟร้อน (สังเกตเครื่องชงกาแฟแกจะเป็นเครื่องชงแบบ Syphon ชนิดสั่งทำพิเศษ), โอดิบ (เป็นไมโลดิบสูตรเข้มข้นที่อร่อยมากๆ ), โกโก้เย็น และชาสูตรต่างๆ ทั้งอู่หลง กวนอิม ชาเขียว ชาดอกไม้ ชาดำ ฯลฯ (ถ้าไม่รู้ให้โกแจ้งแกชงชาให้เลยก็ได้) ,, เครื่องดื่มระดับโคตรอร่อยแก้วละประมาณ 12 บาท ส่วนชากาละ 30 บาท ,, ถ้าวันไหนโกแจ้งอารมณ์ดีแกก็จะชงชาให้ชิมเพิ่มแบบฟรีๆ
สิ่งที่ผมได้รับจากโกแจ้งคือ ความสุขของการได้จิบชานั้นหาได้อยู่ที่ร้านสวยๆ หรือชาแพงๆ เสมอไปไม่ ,, แต่คนปรุงชาที่รู้จักชาและรู้จักคนจิบชานั้นสำคัญกว่านัก ,, ผมทิ้งเรื่องราวต่างๆ ที่ชวนคิดมากไว้นอกร้าน และมานั่งจิบชาสบายๆ ฟังเพลงที่แกเปิดไป คุยกับโกแจ้บ้าง อ่านหนังสือบ้าง… มันรู้สึกว่ารสชาติและกลิ่นหอมฟุ้งของชามันโลดแล่นผ่านโสดประสาททั้งห้าคล้ายกับว่าเราเริงระบำอยู่ ทำให้ทุกสิ่งแลดูช้าลงคล้ายโลกมันกำลังหยุดหมุน ,, มีความสุขดีมากๆ
ร้านนี้ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง
โรงแรมโกเต็ง
เป็นโรงแรมเก่าแก่ของจังหวัดตรัง เปิดมาร่วมร้อยปีแล้ว ทุกอย่างที่ใช้เห็นที่นี่ถูกสืบทอดมาตั้งแต่สมัยโกเต็งผู้ก่อตั้งโรงแรม ส่งต่อมายังรุ่นลูกและรุ่นหลาน ซึ่งส่วนของโรงแรมก็ยังเปิดให้นักท่องเที่ยวมาพักอยู่ แต่จะไม่ได้สะดวกสบายเหมือนกับโรงแรมทั่วๆ ไป แต่วันนี้ที่มาที่นี่ไม่ได้จะมาเปลี่ยนที่พักนะครับ จะพามากินข้าวที่นี่ ซึ่งร้านอาหารที่นี่ก็ถือว่ามีชื่ออยู่มิใช่น้อยเลยทีเดียว
อาหารที่นี่มีให้เลือกทั้งแบบอาหารจานเดียวและเป็นแบบกับข้าวครับ ,, และที่สำคัญที่นี่ยังรักษาเอกลักษณ์ดั้งเดิมของอาหารตั้งแต่อดีตมาจนถึงทุกวันวันนี้ ทำให้เป็นที่ติดใจของทั้งชาวตรังและนักท่องเที่ยวที่หลงไหลในรสชาติอาหารของโรงแรมฯ มาก่อน ,, เมนูแนะนำของที่นี่คงจะเป็นแกงกะหรี่เอามากินคู่กับยำกุนเชียง ซึ่งทั้งคู่เป็นสูตรของทางโรงแรมไม่เหมือนใคร ,, ส่วนตัวผมประทับใจยำกุนเชียงมากๆ กินพร้อมกับแกงกะหรี่, มะม่วงและแตงกวาแล้วต้องบอกว่าสดชื่นมากๆ ครับ
อย่างอื่นๆ ก็อร่อยนะครับ
อิ่มกันรึยังเอ่ย
โรตีเมืองตรัง
อีกหนึ่งร้านโรตีอร่อยที่อยู่แถวๆ สถานีรถไฟระดับเดินมาได้ ร้านนี้เริ่มเปิดมาประมาณ 3-4 ปีแล้ว แรกๆ ที่ร้านมีแค่ป้าที่ทำโรตีและชงชาอย่างเดียว ต่อมาด้วยความแซบของโรตีและชาชักทำให้แกก็ต้องชักชวนลูกๆ มาช่วยกันทอดโรตี รวมทั้งต้องเปิดซุ้มชงชาและเครื่องดื่มขึ้นมาเพิ่ม ,, ใครสนใจก็ลองไปชิมได้นะครับ เริ่มขายตั้งแต่ประมาณสี่โมงเย็นจนถึงสี่ทุ่ม ยิ่งดึกแล้วยิ่งคนเยอะ เอ่อ.. ที่นั่งแกจะ outdoor นิดนึง วันไหนฝนตกอาจไม่ได้ขายนะครับ
เมนูที่แนะนำนี่ผมไม่รู้ฮะ ผมสั่งโรตีกรอบ โรตีนิ่มและชาชักมา ,, แต่ผมชอบโรตีกรอบที่สุด อร่อยดีนะ เค้าทอดได้กรอบถึงแก่นดีมาก เอามาจิ้มกับนมและน้ำตาลนี่อร่อยโคตรๆ ส่วนโรตีนิ่มพอจิ้มนมแล้วชีแลดูอร่อยขึ้นหน่อยนึง
ปิดท้ายอีกซักร้านละกันนะครับ
ไข่ทองกาแฟ
ร้านนี้ได้รับการแนะนำจากเพื่อนคนนึง ในคืนที่ฝนเพิ่งหยุดตกตอนเกือบๆ สี่ทุ่มและเราก็หิวมากๆ มองไปทางซ้ายร้านรวนก็ปิดหมด มองไปทางขวาก็ไม่มีอะไรเปิด ,, ขับรถเครื่องหลงไปมาก็เจอร้านไข่ทองกาแฟเปิดไฟเด่นเป็นสง่า คล้ายจะล่อแมงเม่าอย่างเราเข้าไปติดกับ เชอะ!! มีเหรอที่เราจะไปติด (ขับรถจอดหน้าร้านแล้วเดินเข้าไปด้วยใจมั่นคงที่จะชนะความหิว)
ข้าน้อยไม่รู้ว่าร้านที่เดินเข้าไปมันชื่อว่าร้านไข่ทองกาแฟหรอก เพราะแกเล่นติดป้ายชื่อร้านไว้ซอกมุมในสุดของร้านเลย (จริงๆ ไม่หลงหรอก แต่ขี่รถเครื่องวนนานเพราะไม่เห็นป้ายชื่อร้านไข่ทองกาแฟ จนทนไม่ไหวแวะเข้าร้านนี้ แล้วก็ดันถูกร้านพอดี) ,, มาถึงแล้วก็สั่งพวกติ่มซำมาครับ
เท่าที่ลองชิมดูก็โอเคนะ แต่พอดีผมอยู่ในดินแดนแห่งติ่มซำ จึงค้นพบว่าร้านนี้สู้ร้านอื่นๆ ไม่ได้ ทั้งเรือนไทย, เลตรัง2, หรือแม้แต่บุญรัตน์ที่ภูเก็ตก็ตาม ,, ส่วนกาแฟนี่คำแรกที่ผมกินนี่อยากบอกว่าโคตรจืดยังกะน้ำล้างแก้ว กำลังจะลุกไปด่าเจ้าของร้านว่าทำไมกาแฟมึงกากจังวะพอดีสำเหนียกตัวเองได้ลองคนดู เออ พอใช้ได้ (ก่อนไปวีนเจ้าของร้านกรุณาคนกาแฟก่อนนะครับ เดี๋ยวโดนสาดกลับด้วยน้ำก๋วยเตี๋ยว)
จริงๆ ร้านนี้มีพวกข้าวต้ม บะหมี่ และของกินอื่นๆ ขายอีกเพียบ ,, แต่แค่ติ่มซำมาผมก็กินจะไม่ไหวละครับ แต่กินไปตั้งเยอะก็ยังไม่ถึง 150 บาทเลย อิ่มเกินราคาจริงๆ
กินอิ่ม นอนอุ่น ,, เตรียมหุ่นไปลุยทะเลตรัง
