จริงๆ Entry นี้สมควรจะเกิดมานานตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ด้วยเหตุว่านาย @punneng ชวนไปกินหมี่ผัด แต่ว่าพอไปถึงร้านทีไรก็ปิดตลอดทั้งๆ ที่ไปช่วงเวลาที่ร้านเปิดทำการตามป้าย ไม่เข้าใจความอาร์ทของเจ้าของร้านเลยจริงๆ (ถ้าจำไม่ผิดนี่ไปประมาณ 4 ครั้งแล้วแต่ก็ปิดตลอด)
จนวันนี้มาถึงแล้วร้านเปิดก็เลยได้ฤกษ์กินวันนี้ซักที กับผัดหมี่โคราชแม่แต๋วครับ
ร้านผัดหมี่หลังมอเกษตร
แม้ว่าชื่อผัดหมี่โคราชแต่ผมก็ไม่ได้ถ่อสังขารไปโคราชหรอกนะครับ ร้านมันอยู่ในซอยท่านผู้หญิงพหล (หลังมอเกษตร) ถนนงามวงศ์วานเอง ,, ถ้ามาจากทางห้าแยกเกษตรก็เลี้ยวมาทางถนนงามวงศ์วาน ขับมาประมาณ 400 เมตรจะเจอปั้มเชลล์แล้วก็เลี้ยวซ้ายเข้าซอย จากนั้นก็ไปตามทางเรื่อยๆ ถ้าร้านเปิดก็จะเห็นไฟเปิดสว่างพร้อมป้ายสีแดงๆ
View ผัดหมี่โคราชแม่แต๋ว in a larger map
ร้านเปิด 16.00 – 22.00 น. ปิดวันอาทิตย์และตามอารมณ์เจ้าของร้านน๊ะจ๊ะ
สั่งหมี่โคราชกันเถิด
เมนูหลักๆ ของร้านก็มีผัดหมี่โคราชกับผัดไทยครับ เส้นก็เลือกได้เอาเส้นเล็กหรือจะเอาวุ้นเส้น (และเหมือนจะมีเส้นอื่นๆ ด้วย) ,, พอเราออร์เดอร์ปุ๊บ พ่อครัวเค้าก็จะรอนิดนึงให้พอมีจำนวนพอประมาณจึงเริ่มผัด (เพราะว่าตอนที่ไปคนเยอะมาก เกรงว่าถ้าผัดเป็นจานๆ แบบไม่แคร์สื่อคงต้องผัดซ้ำๆ หลายสิบรอบ) สนนจานนึงก็ 30 บาท แต่ถ้าพิเศษก็ 35 บาท
จริงๆ เมนูอื่นๆ ก็มีนะ เอามากินระหว่างรอหมี่ผัดหรือจะเอามากินคู่กับผัดหมี่ เช่นส้มตำกับลูกชิ้นปิ้งนานาชนิด ,, ส่วนตัวแนะนำว่าส้มตำควรเป็นตำลาว, แต่ลูกชิ้นนี่อร่อยดีนะ เนื้อแน่นดี
รออีกไม่นาน ผัดหมี่ร้อนๆ ก็มาแล้ว มีไข่เป็นแผ่นโปะเคลือบหน้าอย่างเนียนด้วย กลิ่นหอมฉุยน่ากินดีมากๆ ,, จานนี้สั่งแบบธรรมดามา แลดูจานไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่แฮะ คิดว่ากินจุๆ คงต้องสั่งพิเศษจะดีกว่ามาก
เวลากินก็เติมเครื่องปรุง บีบมะนาว เติมผักแกล้มลงไป แต่ขอเตือนนิดว่ารสชาติหมี่ผัดค่อนข้างจัด+เผ็ดอยู่แล้ว การจะเติมเครื่องปรุงควรใช้วิจารณญาณก่อนเติมใดๆ ,, สิ่งที่ผมชอบระหว่างคลุกเครื่องปรุงให้เข้ากับเส้นคือ เส้นที่ผัดมันซุยโอลีนมากๆ ,,
ถ้าจะให้บรรยายคำว่าซุย มันคงประมาณเส้นมันจะลื่นๆ แยกตัวออกจากกันได้ง่ายเพียงใช้ปลายส้อมสัมผัส เส้นที่ผัดไม่เกาะตัวกันเป็นกลุ่มก้อน ,, ความซุยมีหลายระดับตั้งแต่
- ซุยจารบี = เส้นแยกกันนะ แต่แอบบมีเหนียวๆ ติดอยู่หน่อยๆ ด้วยพันธะโควาเลนท์บอนด์ เทียบๆ อารมณ์ประมาณสปาเก็ตตี้คาโบนาราอะ
- ซุยร่วน = เส้นแยกๆ กระจายๆ พริ้วๆ แฉะๆ หน่อยนึง ยากที่จะเอาตักมากินได้โดยง่าย อันนี้อารมณ์มาม่าบดเอามาต้มๆ น้ำน้อยๆ มันจะลอยๆ ร่วนๆ แฉะๆ
- ซุยม้อย = ม้อย มาจาก มอยส์เจอไรเซอร์ ประมาณซุยชุ่มชื้น ดูธรรมดาแต่ว่าสัมผัสแล้วเด้งสลวย แต่กินแล้วจะต้องไม่รู้สึกมัน
- ซุยโอลีน = เส้นดูมัน ลื่นปรี๊ด ประมาณหนึ่งเคลือบน้ำมันไว้อย่างทั่วและพอดี แต่ที่สำคัญจะต้องไม่แฉะมาก หรืออมน้ำมันมากที่กินแล้วเลี่ยน
ชิมแล้วอร่อยนะ ให้อารมณ์ผัดไทยแบบไม่มีกุ้งแห้งมากๆ รสชาตินี่เข้าถึงมากๆ ทั้งเปรี้ยว, หวาน, เค็ม, เผ็ด, มัน ,, แต่สิ่งที่ประทับใจมากๆ ก็คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ผัดซุยลื่น เส้นมันไม่แฉะแต่ก็ไม่ติดกัน แถมในแต่ละคำที่เคี้ยวไปยังรับรู้ถึงความสุกแบบกำลังดีของเส้น ไม่แห้งกรอบหรือดิบเกินไป ,, แถมกินไปกินมา ไอ้ 1 จานที่เราเห็นๆ กันว่าไม่เยอะแต่กินแล้วมันอิ่มมาก ไม่รู้ว่ามันเยอะซ่อนรูปหรือไง หรือว่ามันเผ็ดแล้วเราซัดน้ำไปเยอะหว่า
แต่จากคำบอกเล่าของเพื่อนๆ ชาวโคราช บอกว่าหมี่ผัดโคราชจริงๆ มันจะคนละอารมณ์กับแบบนี้ ,, อยากไปกินที่โคราชบ้างแล้วแฮะ คงต้องปลีกตัวไปเที่ยวที่โคราชซักหน่อยแล้ว (หาสปอนเซอร์ด่วนๆ)
