เที่ยวแม่ฮ่องสอน 1 วัน :: ตอน แม่ลาน้อย

ในช่วงวันหยุดสั้นๆ หากเราเลือกที่ไปท่องเที่ยวใกล้ๆ เพื่อพักผ่อนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างแดนบ้างมันคงมีความสุขดี ,,

ครับ… วันนี้ผมก็มีโอกาสได้ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนอีกครั้ง ,, แม้ว่าผมเคยไปปายมาหลายครั้ง แต่ละครั้งที่ไปมันก็มีความเปลี่ยนแปลงที่เป็นตัวเมืองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ,, แต่วันนี้ที่ผมจะไปคือส่วนของอำเภอแม่ลาน้อยครับ ซึ่งจะเป็นอีกฝั่งของแม่ฮ่องสอน (ถ้าปายจะขึ้นเหนือจากเชียงใหม่ แต่แม่ลาน้อยจะไปทางตะวันตก) ซึ่งที่นี่ยังมีความสงบและธรรมชาติที่ถูกรบกวนจากชุมชนเมืองไม่มากนัก

ก่อนไปขอกางแผนที่ กำหนดเส้นทางและจุดเที่ยวต่างโดยภาพรวมก่อนนะครับ

View เที่ยวแม่ลาน้อย in a larger map

พร้อมแล้วก็เดินทางกันเถอะครับ

เดินทางไปแม่สะเรียงก่อน

เท่าที่ผมพอทราบ ถ้าต้องการเดินทางไปแม่ลาน้อยแล้ว หากไม่ได้เดินทางด้วยรถส่วนตัวแล้วก็จะมีรถตู้และรถเมล์บริการไปแม่สะเรียงแล้วถึงต่อรถไปอีกที ,, ส่วนตัวผมแนะนำรถตู้มากกว่า เพราะใช้เวลาน้อยกว่า จากเชียงใหม่ไปถึงแม่สะเรียงจะใช้เวลาราว 3 ชั่วโมงครึ่ง (ส่วนขาลงจากแม่สะเรียงมาเชียงใหม่จะใช้เวลาราว 3 ชั่วโมง) ค่าบริการ 200 บาท แถมถุงใส่อ้วกและน้ำดื่ม 1 ขวด ,, ส่วนรถเมล์ (ไม่แอร์) นั้นค่าบริการถูกกว่า (ไม่ถึงร้อย) แต่จะใช้เวลา 5 ชั่วโมงครึ่งหรือนานกว่านั้น

เราสามารถขึ้นรถตู้ได้ที่ท่ารถเปรมประชา สถานีขนส่งอาเขต (เชียงใหม่) โดยรถตู้จะพาเราไปตามทางสีส้ม (ตามแผนที่ข้างบน) ผ่านอำเภอหางดง-สันป่าตอง-จอมทอง-ฮอด โดยตรงที่ฮอดเราจะมีโอกาสพักประมาณ 10-15 นาที ,, การเดินทางจากเชียงใหม่มาฮอดเป็นเพียงแค่การเรียกน้ำย่อยเท่านั้น เพราะหลังจากฮอดเราจะเข้าส่วนจังหวัดแม่ฮ่องสอนที่อุดมภูเขาและทางโค้งอันวิจิตรพิสดาร

ถ้าใครเมารถก็แนะนำว่ากินยาตั้งแต่เชียงใหม่แล้วหลับไปเลย แต่ท่านก็จะพลาดวิวสวยๆ ระหว่างทางที่ผ่านภูเขาที่มีความสูงกว่า 1000 เมตรจากระดับน้ำทะเล ทั้งป่าสนเขาที่กิ่วลมและต้นไม้เปลี่ยนสีหน้าแล้ง เปลี่ยนในระดับที่ว่าแดงไปทั้งภูเขา ฯลฯ แอบเสียดายเบาๆ ที่ขึ้นรถตู้ไป ไม่งั้นก็คงจะลงไปถ่ายรูปได้เยอะกว่านี้แฮะ

หลังจากผ่านโค้งมามากมายก็ถึงส่วนที่เป็นแม่สะเรียงแล้ว บรรยากาศเมืองดูสงบเงียบ วัดวาอารามต่างๆ ก็มีกลิ่นไอของวัฒนธรรมพม่าปะปนมาด้วย เสียดายที่อยู่แม่สะเรียงไม่นาน เพราะต้องรีบไปแม่ลาน้อยต่อ เพราะเย็นมากแล้ว

ต่อรถไปแม่ลาน้อยกันเถอะครับ เดี๋ยวจะค่ำเสียก่อน…

แล่นฉิวสู่แม่ลาน้อย และเฮินไต

จากนั้นเข้าสู่แม่ลาน้อยด้วยรถส่วนตัว (พอดีมีเพื่อนมารับ) แล้วก็พักที่รีสอร์ทที่ชื่อเฮินไตครับ

แม้อากาศช่วงนี้จะยังคงหนาวเย็นอยู่บ้าง แต่การต้อนรับที่รีสอร์ทเฮินไตนี่อบอุ่นมากๆ ประทับใจตั้งแต่แรกพบเลยทีเดียว

ที่เฮินไตเป็นรีสอร์ทแนวที่ผสมผสานระหว่างความสะดวกสบายและความเป็นธรรมชาติ แถมยังเป็นจุดศูนย์กลางของการเดินทางไปท่องเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ ของแม่ลาน้อยได้ไม่ไกลนัก ,, รวมทั้งมีกิจกรรมหลายๆ อย่างภายในรีสอร์ท อาทิ การจัดปิ้งย่างง่ายๆ ที่ลานซึ่งเป็นส่วนที่แยกออกมาต่างหาก หรือดึกหน่อยจะเปลี่ยนมาดูดาวแทนก็ได้ หรือจะดูผลิตภัณฑ์จากชาวเขาทั้งผ้าทอมือและกาแฟสด

ที่เฮินไตมีห้องบริการทั้งสิ้น 11 ห้อง แบ่งคร่าวๆ เป็นห้องเดี่ยวสำหรับสองคนและห้องสองชั้นสำหรับสามคน สนนราคาที่พักก็ดูได้ตามนี้ครับ

โดยห้องเดี่ยวสองคนจะมีข้อดีตรงที่เตียงจะกว้างกว่า และก็มีระเบียงที่เปิดออกไปด้านหลังพบกับวิวสวยๆ ได้ ,,

ส่วนห้องสามคนจะมีเตียงแยกชั้นบนและชั้นล่าง และสามารถเปิดหลังคาไปดูวิสส่วนด้านหน้ารีสอร์ทได้ ,, แต่ละห้องของที่นี่มีบริการน้ำอุ่นให้พร้อม หรือใครชอบแบบห้องแอร์ก็มีนะครับ (แต่จะเพิ่มค่าใช้จ่ายอีกนิดหน่อย)

แค่เที่ยวในรีสอร์ทเฮินไตก็สนุกมากๆ แล้วครับ ทั้งนั่งกินปิ้งย่าง+ผิงไฟตรงลานกิจกรรม, นอนดูดาว, เช้าก็ตื่นมาดูอาทิตย์ขึ้น ปั่นจักรยานรอบๆ หมู่บ้าน สายหน่อยก็จิบกาแฟหรือจะกินอาหารเช้าก็ได้

ส่วนตัวผมว่าช่วงที่มาเฮินไตกำลังดีคือช่วงต้นหนาวหรือปลายๆ ฝน เพราะช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่ข้าวออกรวงสวย (แต่ช่วงที่ผมไปเค้าปลูกถั่วกันอยู่ ต้นเลยเตี้ยๆ ไม่สวยมากเท่าไหร่) มีหมอกหนาตลอด (ช่วงนี้หมอกเริ่มบางแล้ว) อากาศเย็นกำลังดี เอาเป็นว่ารายละเอียดเพิ่มเติมติดต่อที่รีสอร์ทเลยครับ ที่ 053-689033 หรือจะไปเยี่ยมชมเว็ปไซท์ก่อนก็ได้นะครับ

เที่ยวเฮินไตยังไม่เท่าไหร่ เราจะไปลุยแม่ลาน้อยกันต่อแล้วครับ เดี๋ยวจะหมดวันเสียก่อน 🙂

ตะลุยแม่ลาน้อยกัน

ได้อาหารเช้าพออยู่ท้อง ก็เตรียมไปเที่ยวกันต่อครับ ก่อนอื่นก็ขอกางแผนที่อีกที ,, โดยที่วันนี้จะเดินทางไปกันจะเป็นเส้นทางสีเขียวนะครับ มี 2 ที่ที่จะไป คือหมู่บ้านห้วยห้อมและถ้ำแก้วโกมล

View เที่ยวแม่ลาน้อย in a larger map

คนพร้อม รถพร้อม ก็ลุยกันไปได้เลย

หมูบ้านห้วยห้อม :: หมู่บ้านกาแฟ

จากเฮินไต ขับรถมาอีก 30 กม. ฝ่าผ่านภูเขาสูงกว่า 1200 เมตรจากระดับน้ำทะเล ผ่านโค้งกว่าร้อยโค้ง ทั้งทางถนนเรียบ ถนนขรุขระ และดินลูกรัง ,, สุดท้ายก็มาถึงบ้านห้วยห้อมครับ ชาวบ้านที่นี่เป็นปกากะญอเป็นหลักครับ มีภาษาพูดและภาษาเขียนเป็นของตัวเอง แต่ก็พูดภาษาไทยได้บ้างครับ

บ้านห้วยห้อมมีชื่อเสียงเรื่องการปลูกและผลิตกาแฟครับ เมล็ดกาแฟพันธุ์อราบิกาที่ปลูกที่นี่ได้ถูกทาง Starbucks ซื้อและเอาไปจำหน่ายในชื่อของ “กาแฟม่วนใจ๋” ที่มีชื่อเสียงและโด่งดังไปทั่วโลก ตัวกาแฟกลิ่นหอมและนุ่มละมุนเฉพาะตัว เรียกว่าไม่ต้องเติมน้ำตาลก็ให้รสชาติที่สุดยอดมากๆ ซึ่งถ้ามาที่นี่ก็สามารถทำกาแฟสดเองและชิมมันได้ด้วย

อยากรู้ว่าเค้าปลูกกาแฟกันยังไง เลยแอบไปเยี่ยมสวนกาแฟเสียหน่อย ,, เรียกว่า ปลูกกาแฟกันเป็นดอยเลยทีเดียว (ระหว่างเดินขึ้นดอยไปดูนี่เหนื่อยมากๆ)

นอกจากกาแฟ ชาวบ้านก็มีปลูกข้าวเลี้ยงปลาเลี้ยงไก่ทั่วๆ ไปแล้ว ที่นี่ยังมีการเลี้ยงแกะด้วย

โดยขนแกะที่นี่จะถูกทอเป็นผลิตภัณฑ์สิ่งทอต่างๆ มีแบบทั้งขนแกะล้วน หรือจะทอสลับกับผ้าฝ้ายก็มีครับ ซึ่งที่นี่ถือเป็นแหล่งสำคัญที่ส่งผ้าขนแกะลงไปให้ชาวเราเลยทีเดียว ,, ยิ่งกว่านั้นที่ยังรับโฮมสเตย์ด้วย เอาเป็นว่าถ้าสนใจก็ติดต่อรีสอร์ทเฮินไตละกันครับ

ร่ำลาบ้านห้วยห้อมกับคุณยายท่านนี้ครับ ดูแก่มาก แต่แกยังพอเดินได้เอง (ใช้ไม้เท้าช่วยเล็กน้อย) แข็งแรงดีจัง

ไปถ้ำแก้วกันต่อ

ถ้ำแก้วอยู่ไม่ไกลจากเฮินไตมากนัก แค่ลัดออกทางถนนเข้าโรงพยาบาลแม่ลาน้อยอีกซัก 3-4 กม. (ตามเส้นสีเขียวที่ขึ้นไปทางข้างบน) ก็ถึงตัววนอุทยานแก้วโกมลแล้ว

แต่เมื่อมาถึงวนอุทยานแล้วมันยังไม่ถึงตัวถ้ำนะครับ ทางวนอุทยานจะมีรถพาไป (จากแผนที่คือเส้นทางสีเทา) เพราะทางค่อนข้างแคบและชันมาก โดยค่าเข้าชมถ้ำ (รวมค่ารถแล้ว) 40 บาท ครับ

ถ้ำแก้วโกมลถูกพบโดยบังเอิญเมื่อปี 2536 ขณะกำลังเจาะทำเหมืองแร่ และได้เปิดเข้าเยี่ยมชมได้ในปี 2543 โดยผลึกแร่ภายในเป็นผลึกแคลไซต์ ซึ่งเป็นเกลือของแคลเซียมคาร์บอเนต โดยลักษณะการเกิดผลึกแคลไซต์เกิดจากการการกลั่นตัวของแร่ ซึ่งเชื่อว่าบริเวณนี้ในอดีตเป็นทางเดินของน้ำพุร้อนใต้ดินที่ชะเอาแร่เหล่านี้มา โดยในโลกนี้มีถ้ำที่เป็นผลึกแร่แคลไซต์ในลักษณะนี้เพียง 3 ที่เท่านั้นคือที่ประเทศจีน, ออกเตรเลีย และที่นี่

เที่ยวทั้งวัน เหนื่อยมากๆ แต่วันนี้ก็มีความสุขมากๆ ด้วย 🙂

ถึงเวลากลับบ้าน

แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็สดชื่นและมีความสุขแบบไม่น่าเชื่อ ชีวิตที่ไม่มีเซเว่น ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ไม่มีแสงสีก็อยู่ได้ และบางครั้งอาจมีความสุขมากกว่าด้วยซ้ำ จนรู้สึกว่าไม่อยากให้เป็นสิ่งที่เรียกว่าสังคมเมืองมารุกรานดินแดนที่แสนสงบแห่งนี้เลย ,, ถ้ามีโอกาส (และพร้อมใจฝ่าโค้งและภูเขาสูง) ก็อยากจะมาพักผ่อนที่นี่บ่อยๆ แฮะ

ตอนนี้ ผมชักหลงเสน่ห์แม่ฮ่องสอนไปทุกวันแล้วสิ